Otwarte gardło
W pewnym zakresie człowiek jest w stanie kształtować pozycję własnego gardła.
„Otwarcie gardła” bywa nazywane także „otwarciem krtani” (należy zdawać sobie sprawę z uproszczenia takich sformułowań).
„Otwarciu gardła” towarzyszy odczucie rozziewu, westchnienia, otwartej, rezonującej przestrzeni pomiędzy krtanią a podniebieniem miękkim. Manifestuje się poprzez obniżenie krtani i schowaniu języczka podniebiennego.
Te dwie, skrajnie różne pozycje wpływają na ukształtowanie gardła i (podobnie jak przekrzywiona głowa, zbyt wysoko lub nisko uniesiony podbródek, poskręcana postawa ciała, stanie na jednej nodze, grymasy twarzy i inne cechy wadliwego aparatu zadęcia) mogą zaburzać przepływ powietrza – pośrednio lub bezpośrednio wpływając na jakość dźwięku.
Na zdjęciu, prawidłowa i nieprawidłowa pozycja gardła.
Porównaj dwie sytuacje:
1. Głowa obniżona i „schowana” w ramionach. Aparat mowy przygotowany do wypowiedzenia płaskiej i skrzeczącej głoski „e”.
2. Wyprostowana postawa ciała. Głowa uniesiona wysoko, ale naturalnie, jama ustna ukształtowana jak do ziewania z jednoczesnym wypowiadaniem głoski „o”. Ta pozycja jest prawidłowa dla saksofonowego zadęcia.
Przyczyną niewłaściwie uformowanego toru powietrza, „otwartego lub zamkniętego gardła” może być pozycja ramion i szyi.
Na zdjęciu, pozycja prawidłowa ramion i szyi i nieprawidłowa.