Budowa dłoni
I. Kciuk (pollex). II. Palec wskazujący (index). III. Palec środkowy (digitus medius). IV. Palec obrączkowy (digitus annularis), potocznie zwany serdecznym. V. Palec mały (digitus minimus). 1. Paliczek bliższy. 2. Paliczek środkowy. 3. Paliczek dalszy. |
Dłoń człowieka jest narządem chwytnym, której dominującą cechą jest przeciwstawność kciuka. Zbudowana jest z nadgarstka, śródręcza i pięciu paców. Dłoń składa się z dwudziestu siedmiu kości, z czego w nadgarstku znajduje się ich osiem, a w śródręczu – pięć. Najważniejsze dla aplikatury saksofonu są palce. Ponieważ poszczególne klapy uruchamiane są ich specyficznymi częściami, warto poznać budowę palców. |
Mięśnie palców dzielą się na trzy zasadnicze grupy: mięśnie kciuka, mięśnie palca małego oraz mięśnie środkowe dłoni. Mięśnie kciuka (tzw. kłąb). Najbardziej powierzchniowym mięśniem tej grupy jest odwodziciel krótki kciuka. Mięsień przywodziciel kciuka (musculus adductor pollicis) jest największym mięśniem kłębu palca I; jego funkcją jest przywodzenie i zginanie kciuka. Pozostałe mięśnie kłębu to zginacz krótki kciuka i przeciwstawiacz kciuka.
|
Ponieważ używanie precyzyjnych nazw części palców i odpowiednich klap może być niewygodne (na przykład „naciśnij klapę F paliczkiem dłuższym palca wskazującego prawej ręki”), używam mniej precyzyjnych określeń uproszczonych, na przykład – zagraj drugim palcem. Niekiedy precyzyjne określenie będzie jednak konieczne. |