Stroiki
| Stroiki pracują w służbie człowieka od setek (jeśli nie tysięcy) lat. Z pozoru, z niewielkimi zmianami. Mimo wielu naukowych opracowań, tysięcy doświadczeń – stroik jest nadal kawałkiem trzciny, przyciętym według ustalonych wzorów. Trudność zastąpienia stroika innymi materiałami polega na specyficznych właściwościach drewna. Jedną z istotnych cech trzciny jest zmienność właściwości mechanicznych w zależności od kierunku (anizotropowość). Z tego powodu stroik powinien być przycinany z wielką dokładnością. Przewodzenie wody i związków mineralnych wiązkami naczyniowymi jest, za sprawą długich naczyń, niezwykle sprawne. Do tego stopnia, że niektóre gatunki trzcin używane bywają do oczyszczania zanieczyszczeń chemicznych ze zbiorników wodnych – trzcina „pije” zanieczyszczoną wodę, toksyny pozostają częścią ścian. |
|
Cechą charakterystyczną jest też niepowtarzalność budowy – nie ma dwóch identycznych kawałków trzciny i co za tym idzie – identycznie brzmiących stroików. |
| Czym zatem zajmują się laboratoria sporej liczby firm stroiki produkujących? Postęp w produkcji stroików polega na dokładnym poznaniu właściwości trzciny, wielkiej precyzji wykonania, przechowywania w surowych reżimach technologicznych, wilgotności i sterylnych warunków biologicznych, poznaniu naturalnych szkodników trzciny i chorób, umiejętnej hodowli, opakowaniach i reklamie. Podstawową funkcją stroika jest produkcja dźwięku. Dzieje się tak ponieważ stroik pod wpływem wdmuchiwanego strumienia powietrza odchyla się aż do uzyskania skrajnego położenia, wynikającego ze zrównoważenia siły powietrza z siłą naturalnej sprężystości materiału stroika. Dzięki takim właściwościom, stroik drga kilkaset razy na sekundę, wprawiając w rezonans powietrze przepływające przez ustnik. Inną funkcją stroika jest zamykanie lub otwieranie szczeliny ustnika, czyli przerywanie strumienia powietrza. Dzięki temu możliwa jest artykulacja (na przykład staccato). |
