Powłoka saksofonu

Materia korpusu saksofonu jest zazwyczaj pokryta jakąś substancją. Ma to za zadanie wzmocnić korpus, uodpornić na działanie pary wodnej z wydychanego powietrza, śliny, kwasów i czynników atmosferycznych (słone powietrze, słońce, skrajne temperatury etc.).

Pokrycie korpusu może odbyć się za pomocą procesów galwanicznych (chromowanie, niklowanie itp.) lub malowania specjalnym lakierem. Obie formy są dosyć skomplikowane technologicznie i wymagają ścisłych reżimów. Powłoki mogą być poddawane także różnorodnym procesom już po nałożeniu: wygrzewaniu, polerowaniu, grawerowaniu i innym.

Jakość powłoki w znacznym stopniu wpływa na ochronę saksofonu i atrakcyjny wygląd instrumentu. Wiele firm ściga się w wymyślaniu jak najbardziej wyszukanych pokryć.
.

Powłoka pełni istotną rolę w kształtowaniu brzmienia instrumentu.

Niektóre powłoki saksofonowe, lakiery, platery, chrom czy nikiel można zdejmować lub odnawiać. Zdjęcie powłoki skutkuje zwykle pogorszeniem brzmienia, chociaż znam muzyków, którzy twierdzą, że zdjęcie lakieru brzmienie poprawiło.

Z całą pewnością brak powłoki osłabia konstrukcję instrumentu i jest on podatny na uszkodzenia (nawet wgniecenia palcami).

Konserwacja i czyszczenie powłok zależy przede wszystkim od ich charakteru. Lakierowane można czyścić łagodnym detergentem, uważając na poduszki i korki. Powłoki metalowe czyści się specjalnymi pastami – z wielką uwagą, bo są podatne na zarysowania.