Fizyka stroika
| Z fizycznego punktu widzenia, produkcja dźwięku saksofonu jest rezultatem stałej oscylacji stroika, który moduluje strumień powietrza wchodzący do instrumentu. Pełni on funkcję zaworu otwierającego i zamykającego wąską szczelinę utworzoną pomiędzy krawędzią ustnika i stroika.Oscylacja stroika ma trzy charakterystyczne fazy: | |
 |
– faza wychylenia – pod wpływem siły wdmuchiwanego strumienia powietrza stroik zostaje odchylony do punktu maksymalnego wychylenia, w którym sprężystość trzciny zrównoważy siłę powietrza odchylającą go ku dołowi; |
 |
– faza powrotu – siła sprężystości trzciny popycha stroik do maksymalnego wychylenia w kierunku ustnika, aż do jej ustania; |
 |
– faza równowagi – kiedy siły działające na stroik równoważą się lub nie występują. |
Stroik produkuje dźwięki o wielu alikwotach. Dzieje się tak dlatego, że drga on także fragmentami swojej powierzchni i podobnie jak struna, drgająca jednocześnie różnymi długościami – oprócz tonu podstawowego produkuje składowe harmoniczne.
